Fransa ile İtalya arasındaki gerilim “Pia di Spagna”da yoğunlaşıyor.

Roma’nın ikonik Piazza di Spagna’sının Fransa’ya mı yoksa İtalya’ya mı ait olduğu konusundaki tartışma, iki ülke arasında gerginliğe neden oldu ve eski yaraların yeniden açılmasına neden oldu.

REKLAM

Fransa Cumhurbaşkanı, “‘Fransız Sayıştayı’ tarafından Fransa’daki İtalyan dini varlıklarının yönetimi ve özellikle ‘Pieux Établissements’ hakkında hazırlanan bir raporun bu şekilde yorumlanıp çarpıtılmasına gerçekten hayret ediyorum” dedi. Sayıştay Pierre Moscovici bunu ANSA’ya yazdığı bir notta söyledi.

Açıklamanın amacı, bu ayın başlarında Fransız Sayıştayı’nın İtalya’nın başkentinde Fransızların işlettiği mülkler hakkında bir rapor yayınlamasıyla ortaya çıkan, Roma’nın ikonik Merdiveni’nin mülkiyeti ve bakımı konusundaki anlaşmazlığı yatıştırmaktı.

İtalya ile Fransa arasındaki bu emlak anlaşmazlıkları, bu hafta sonu Napoli ve Pompei’de yapılacak olan G7 kültür bakanları toplantısına gölge düşürme riski taşıyor.

Fransız Sayıştayı’nın raporunda “Piazza di Spagna’nın yasal statüsünün doğrulanmasının gerekli olduğu” belirtiliyor ve “bakım ve restorasyon sorumluluklarının” açıklığa kavuşturulması tavsiye ediliyor.

Milyonlarca turist için Roma’nın sembollerinden biri olan bu yer, 1723-1726 yılları arasında İtalyan mimarlar Francesco De Sanctis ve Alessandro Specchi tarafından tasarlandı. Fransız hakimler, bu binanın “Fransız fonlarıyla inşa edildiğini ve 1720 yılına kadar Pieux Établissements tarafından yönetildiğini” iddia ediyor. 19. yüzyılın sonlarında” ancak bakımının hep İtalyanlar tarafından yapıldığı ve bu konuda ihmalkar davranıldığı belirtildi.

Rapora ilk yorum yapanlardan biri Turizm Bakanı Daniela Santanchè oldu. Santanché geçen hafta “İtalya olmasaydı Fransa ne yapardı? Lüksümüz, sanat eserlerimiz ve güzelliklerimiz olmadan yapamazlar” dedi. “Ama artık abartıyorlar. Ayrıca Trinità dei Monti’deki Piazza di Spagna’yı da istiyorlar.”

Temsilciler Meclisi başkan yardımcısı Fabio Rampelli, “Bu bir saçmalık” dedi ve ekledi: “Sonra Louvre’a uzmanlar göndereceğiz ve tarih boyunca İtalya’dan çalınan eserlerin bir envanterini çıkaracağız.”

Roma’daki Fransız mirası

Fransa’nın Roma’daki yapısı beş kiliseden oluşuyor: Trinita dei Monti, San Luigi dei Frenchi, Santi Claudio e Andrea dei Borgognoni, San Nicola dei Lorenesi ve Sant’Ivo dei Bretoni.

Ayrıca Roma’nın tarihi merkezinde, Fransız Akademisi’nin evi olan Pincio Tepesi’ndeki Villa Medici gibi 13 Fransız mülkü bulunmaktadır. Le Monde gazetesine göre bu mülklerin değeri 250 milyon euro civarında, yıllık gelirleri ise 4,5 milyon euro civarında.

Roma’daki bu beş kilisenin Fransız kurumuna emanet edilmesi, Fransa ile Vatikan arasındaki ikili uluslararası anlaşmaların bir parçası.

Bu anlaşmalar 1790 yılında Papa VI. tarafından imzalandı. Her şey Pius XII’nin Fransız büyükelçisi Kardinal François-Joachim de Pierre de Bernis’i Roma’daki tüm dini binaların koruması altına alma kararıyla başladı.

Trinità dei Monti Anlaşmazlığı

Trinità dei Monti kilisesi güncel tartışmaların merkezinde yer alıyor. Çünkü Fransız hayırsever ve diplomat Etienne Gueffier, vasiyetiyle bu merdivenlerin inşasına önemli bir katkıda bulunmuş. Gueffier 1660 yılında öldüğünde İtalya’daki varlıklarına ayırdığı parayı bu 136 basamağın inşasına ayırdı.

Fransa’da bulunan İtalyan eserleri

Şu anda Paris’teki Louvre Müzesi’nde İtalya’dan alınan çok sayıda eser sergileniyor.

Hemen akla Leonardo Da Vinci’nin Mona Lisa’sı geliyor, ama aynı zamanda Mantua’da aynı adı taşıyan kilisede bulunan Andrea Mantegna’nın Madonna della Vittoria’sı, Cimabue’nin *Maestà ve Veneto bölgesinin başyapıtlarını talep ettiği Paolo Callari’nin Evliliği de At adlı eseri gibi geliyor. Cana.

Veneto Bölgesi İdari Politikalar Komisyonu Başkanı Luciano Sandona, Callari’nin tablosuyla ilgili şunları söyledi: “Bir ay önce Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’a eserin orijinal yerine getirilmesi için bir mektup göndermiştim, şimdi de yeni tabloya yazacağım. Kültür Bakanı Alessandro Giuli.”

REKLAM

Mevcut durumu daha da kötüleştiren bir diğer açıklama ise geçmişin büyük sanatçılarının eserlerinin ve hayatlarının yeniden canlandırılması konusunda uzman olan Silvano Vinceti’den geldi.

Vinceti, “Fransızların iddiaları kabul edilirse, o zaman hükümet, Napolyon’un savaş ganimeti olarak İtalya’dan acımasızca aldığı bazı eserlerin iadesi için acil bir talepte bulunmalıdır” dedi.

İtalyan bir tarihçi, Mona Lisa’nın geçici bir sergi için İtalya’ya dönmesi için yıllardır kampanya yürütüyor ve eserin Fransa Kralı I. Francis’e satışına ilişkin tarihi belgelerin yetersiz olduğu konusunda ısrar ediyordu.

Napolyon’un sanat eserlerinin yağmalanması

Merhum sanat tarihçisi Paul Wescher, Napolyon’un yağmalarını – Fransız ordusunun sanat eserlerini, el yazmalarını, kitapları ve değerli eşyaları başta İtalya olmak üzere çeşitli Avrupa ülkelerinden kaldırmasını – “tarihteki en büyük sanat eserleri hareketi” olarak tanımladı.

REKLAM

El koymalar 1796’dan başlayarak 20 yıl sürdü ve Viyana Kongresi’nin kurulmasıyla Fransa’ya, fetih hakkı olmadığı için “diplomatik müzakerelere girmeden” çalınan tüm eserleri iade etmesi emredildi.

İtalya’da Napolyon Bonapart’ın hükümdarlığı sırasında dini kurumların laikleştirilmesiyle resim ve heykellerin çoğu elinden alındı.

Roma ve Milano’daki müzeler ve kiliseler, Bologna, Parma, Ferrara, Verona, Mantua ve Venedik’teki koleksiyonlar yağmalandı. Fransa’ya kaçırılan sanat eserlerinin toplam sayısını tahmin etmek neredeyse imkansız.

Çalınan eserler arasında Laokoon ve oğulları, Belvedere Apollon ve Belvedere Torso, Capitoline Venus gibi heykeller; Raphael, Tintoretto ve Perugino’nun resimleri; Piero della Francesca’nın Montefeltro Altarpiece’i (diğer adıyla Madonna di Brera) ve hatta Venedik’teki St. Peter’s. San Marco Bazilikası’nın bronz atları vardı.

REKLAM

O günlerde tam olarak kaç sanat eserinin yok edildiğini veya dağıtıldığını tespit etmek zor. Sembolik bir örnek, Fransız yetkililer tarafından eritilen ve 2013 yılında şehre sembolik dönüş için yeniden üretilen, şehrin antik gümüş modeli olan Palladio’nun Vicenza Mücevheri’dir.

Fresklerin kaldırılmasına yönelik bir teknik geliştirilmesine de çaba gösterildi. En iddialı hedefler arasında Raphael’in Vatikan Odalarındaki freskleri vardı. Sözde “soyma” operasyonu başarısız oldu ve girişimden vazgeçildi.

Fransa’nın el koyduğu eserlerin kurtarılması

Yağmalanan eserlerin çoğu Fransa’da kalsa da bazıları geldikleri müzelere veya koleksiyonlara geri döndü.

1936 yılında Bulletin de la Société de l’Histoire de l’Art français dergisinde yayınlanan bir kataloğa göre, Fransa’ya getirilen 506 İtalyan tablosundan 248’i Fransa’da kaldı, 249’u İtalya’ya iade edildi ve 9’u izne ayrıldı. bulunamadı. Eserlerin kataloglandığı ancak iade edilmediği bu durum Avrupa’da nadir görülen bir durumdur.

REKLAM

Papa VII. Pius XII tarafından Paris’e gönderilen Antonio Canova’nın müdahalesi sayesinde papalık topraklarından el konulan birçok eser iade edildi. Canova, iade edilecek eserleri seçmek üzere Paris’te komiser olarak atandı ve Ekim 1815’te 41 vagonluk bir konvoyun Paris’ten çeşitli İtalyan şehirlerine hareketini organize etmeyi başardı.

Tartışmalara yol açan açıklamalar

Moscovici, “İtalyan dostlarımıza güvence vermek istiyorum: rapor yalnızca varlıkların durumu hakkında netlik istiyor ve bu netlik olduğunda sonuç her zaman olumlu olur”, diye güvence vermeye çalıştı.

Bunun iddialarla hiçbir ilgisi yoktur, bu varlıkları özelleştirme veya anlamını boşaltma gibi bir niyetimiz de yoktur” diye konuştu. “Amaç laik yasaları gerçeklikle uyumlu hale getirmektir.”

Roma’nın kültürel miras konseyi üyesi Claudio Parisi Presicce, bir notunda “Merdiven çok yüksek sanatsal değere sahip anıtsal bir yerdir, ancak aynı zamanda halka açık bir kapıdır ve bu nedenle Roma’nın ayrılmaz bir parçasıdır” diye açıklıyor.

REKLAM

Presicce şöyle açıklıyor: “Bu konuda biraz kafa karışıklığı olduğuna inanıyorum – Her şeyden önce Pieux Établissements de la France à Rome’un yönetimini Scalinata’nın yönetiminden ayırmak önemlidir. Scalinata’nın bakımı her zaman 20. yüzyıldan itibaren Roma’nın belediyeleri.” “Her yönüyle inşa edilen, restore edilen ve yönetilen bir yer haline geldi.”

Fransa Sayıştayı Başkanı Presicce, Piazza di Spagna’nın 1995 ve 2014 yıllarında gerçekleştirilen iki önemli restorasyonunu ve Roma Capitale tarafından yürütülen sürekli bakım ve restorasyon çalışmalarını da hatırlattı.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir