Yayın tarihi
Reklam
23 Ağustos 1966’da NASA, ilk fotoğrafını Pilot Olmadan Orbiter Lunar’ın oğlu ile karasal ayın yörüngesinden çekti.
Bu uzay aracı 10 Ağustos 1966’da çok özel bir görevle piyasaya sürüldü: Surveyor ve Apollo faaliyetleri için güvenli iniş alanlarını seçmek ve kontrol etmek için ay yüzeyinin yumuşak alanlarının fotoğrafını çekmek.
Ama kaderin çok daha büyük bir planı vardı. Görevin bir parçası değildi, düşünülmedi bile. Mekanın keşfi tarihindeki en ikonik görüntülerden biri, kontrol ekibinin kendi ürettiği bir kararla ortaya çıktı.
Fotoğraf yaklaşık 380 bin kilometrelik bir mesafede çekilmiş; İstanbul’dan Cape Town’a, dünyanın yarısı Doğu Bölgelerini geceleri sular altında kalacak şekilde gösteriyor. Görüntü dünyanın yüzeyinde detaylar göstermese de, duygusal ve bilimsel etkisi kalıcıdır.
Lunar Orbiter 1, köşeler ve dünyaya atıfta bulunma ve referans gibi köşeler ve benzersiz özellikler kullanan sofistike bir Eastman Kodak görüntüleme sistemi ile donatılmıştır.
Bu kamera aslında Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Keşif Ofisi (NRO) tarafından geliştirildi ve daha önce Samos E-1 casus uydusuna uçtu. Ancak, bu bilgiler Soğuk Savaş’ın sonuna kadar ortaya çıkmadı.
Görüntü, tam çözünürlük etkinliğinin depolanan verilerinden kaydedilemez. Bununla birlikte, 2008 yılında, Lunar Orbiter Image Geri Erişme Projesi (LOIRP) bu tarihsel fotoğrafı geri yüklemeyi ve kalitesini önemli ölçüde artırmayı başardı ve 40 yıldan uzun süredir gizli ayrıntıları ortaya çıkardı.
Lunar Orbiter 1 görevi 29 Ekim 1966’da gelecekteki görevleri önlememek için kasıtlı olarak ay yüzeyine düştüğünde sona erdi. Operasyonel dönem boyunca, uzay aracı, dünyanın doğal uydusunun toplam 205 görüntüsünü yakalayarak ana hedeflerini başarıyla tamamladı.