Yayın tarihi
Reklam
Oklar ve yaylar gibi gelişmiş silahların sadece hayatta kalan Homo Sapiens’e ait olduğu düşünülüyordu.
Bununla birlikte, taş ok, Özbekistan’daki Obi-Rakhmat sığınağında sona erer bu algıyı değiştirebilir. Yaklaşık 80 bin yıl önce tarihli bu küçük ve keskin uçlar, Neandertalin bölgeye hakim olduğu bir döneme aittir.
Araştırmacılara göre, keşif karışıktır, çünkü Neandertal’in yerleşim yerlerinde bulunan taş aletler genellikle büyük ve kasaplara veya bitkilere benziyordu. Bununla birlikte, “üçgen mikroperies obi-rakhmat’ta keşfedilir, modern insanlarda bulunan okların uçlarıyla neredeyse tamamen aynıdır.
“Bu taş uçlar güçlü bir etkiye dirençli değildi, ancak avın derisini delmek ve ağaca girişe izin vermek için tasarlandı.”
Böyle küçük ve keskin, üst paleolitik dönemde Homo Sapiens’in temel av araçlarından biri haline geldi. Benzer silahlar da Fransa’daki Mandrin mağarasında, modern adam Batı Avrupa’da (yaklaşık 54 bin yıl önce) ayak bastığında bulundu. Araştırmacılar bile, Mandrin Microcu’Tek ve Obi-Rakhmat’taki örneklerinin “neredeyse aynı” olduğunu söylüyor.
Ancak, sorular bitmiyor. Okun Obi-Rakhmat ile bittiği katmanda insan kalıntısı bulunmadı.
Ancak bölge, 70-60 bin yıl önce Homo Sapiens’in arkaik grupları tarafından Afrika tarafından kuruldu. Aynı yerde, 70 bin yıllık bir katmanda bir parça kafatası ve bazı dişler Neandertal özelliklerine sahip bir çocuktu, ancak aynı zamanda bazı homo sapiens içeriyordu. Bu, iki türün bölgede buluşup çiftleştiğini ve kültürel/teknolojik bilgileri paylaşabileceğini düşündürmektedir.
Ancak gerçek ilginç nokta, söz konusu mikroümleri bu temastan 10 bin yıl tarihli olmasıdır. Yani bu araçların kökeni hala gizemli.
Araştırmacılar, “Bu olağanüstü keşif, insan topluluklarının insan topluluklarının Aurasia’ya yayılmasını düşünmekten daha karmaşık olduğunu gösteriyor” diyor.
Çalışma PLOS One Magazine’de yayınlandı.