İran ve Fransa arasında ‘Cannes’ krizi: Fransız diplomat bakanlığa çağrıldı

İran, Fransız Dışişleri Bakanı’nın İran filmini Cannes’daki “İran rejiminin baskısına karşı bir direniş jest” olarak tanımladıktan sonra Fransız temsilcisini protesto etmeye çağırdı.

Fransız Dışişleri Bakanı Jean-Noel Barrot, Cannes Film Festivali’nde prestijli Altın Palmiye Ödülü’nü kazandı. Bu sadece bir kazaydı Filmini övdü.

Ünlü rakip İran yönetmeni Jafar Panahi, hapishanede işkence gördükten sonra onu soyduğundan şüphelenen Vahid adında bir adamdan bahsediyor. Şüphelerini çözmek için, minibüsünde engellenen adamı teşhis etmek için alarak şüphesini doğrulamaya karar verir.

İran’a seyahat yasağı nedeniyle 15 yıl sonra Cannes’a ilk kez Cannes’a gelen Panahi, filmin tarihi ve çevredeki mahkumların hikayeleri için hapishane deneyimlerinden ilham aldı.

IRNA Dışişleri Bakanlığı’na göre, İran Dışişleri Ajansı’na göre, diplomatın Fransız bakanının müdahaleci, sorumsuz ve kışkırtıcı iddiaları nedeniyle çağrıldığını duyurdu “.

İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakci, Fransa’nın Gazze’deki İsrail sırasında savaşa yaklaşımına atıfta bulunarak, “İranlılara öğretmeyi bırakıyorsun. Ahlaki otoriteniz yok” dedi.

Fransa geçen hafta Gazze’ye yapılan saldırıyı durdurmadıysa ve insani yardımla ilgili kısıtlamaları ortadan kaldırmazsa İsrail’e karşı “somut eylem” tehdidinde kurmak. Ancak, bu ifade esas olarak boş tehditler olarak kabul edildi.

Ödülün açıklanmasından hemen sonra, İran eyalet basın ajansı ödülü sessizce kutlayacağını açıkladı. Kirazın tadı Filmden sonra ülkenin ikinci altın palmiye ödülünü övdü.

İran’da film yapımcılarının halka açık atış yapmak için hükümet tarafından senaryonun onayını almaları gerekir.

Panahi bunu yapmayı reddetti çünkü istediği filmleri çekmesine izin vermeyeceklerini biliyordu. Bu sadece bir kazaydı İşbirliği olmadan.

İran eyaleti “yalan ve Sunder” televizyon filmi ve İran’da yetkisi olmayan bir “yeraltı” filmi. Devlet televizyonu ayrıca Panahi’yi ödül hakkındaki konuşmasında Filistinlilerdeki kötü durum hakkında konuşmadığı için eleştirdi.

Ülkenin yargısının bir şubesi olan Mizan Haber Ajansı, ödülü “Cannes Siyasi Festivali” nin bir parçası olarak iletti ve ödülün siyasi eğilimleri nedeniyle Panahi’ye verildiğini söyledi.

Ancak medya kuruluşları ve soruşturma aktivistleri Panahi’nin zaferini memnuniyetle karşıladı.

Daha önce hapse girmiş olan Tahran hapishanesinde tutulan Nobel Barış Ödülü’nü kazanan Narges Mohammadi, “Bu zafer bir tesadüf değil, insan değerlerini ve insan haklarını keşfetmek için yorulmadan bir özveridir”.

Panahi’de İran’dan ayrılması yasaklandı, çünkü 2009 yılında yönetim karşıtı protestolarda öldürülen ve daha sonra 20 yıla kadar uzanan bir öğrencinin cenaze törenine katıldı. Ancak, ev tutuklanması altındayken bile Panahi, birçoğu yüzyılın en çok övülen yapımları arasında yer alan filmler yapmaya devam etti.

2011 Prodüksiyonu Bu bir film değilOnu oturma odasında bir iPhone ile çekti. Taksi (2015) neredeyse hepsi gizlice bir arabaya sürüklendi ve o yıl BerlinalAltın Ayı Ödülü’nü kazandı “.

Panahi, diğer iki İranlı film yapımcısının tutuklanması hakkında bilgi almak için Tahran Savcısı’na gittiğinde 2022’de tutuklandı. Daha sonra, 2011 yılında, hükümete karşı propaganda yapma suçlamasıyla ilgili bir yaptırım altı yıl sürecek.

2023’ün başında Panahi açlık grevine başladı ve evin hapishanesi tarafından serbest bırakıldı.

Panahi, daha fazla hapis cezasına rağmen, başka bir ülkede sığınma talep etmeyeceğini ve “Çok basit. Burada yaşayamam” dedi.

Geçen hafta Cannes’daki konuşmasında, “Yeni bir ülkeye, yeni bir kültüre uyum sağlayabiliyorum. Bazı insanların bu yeteneğe sahip, bu güce sahip. Bilmiyorum” dedi.

Pazartesi günü Panahi alkışlar arasında başkent Tahran Havaalanı’na indi.

Panahi Havalimanı’nı geçerken, bir kişinin “kadın, hayat, özgürlük” gibi çığlık attığını hissetti: Bu ifade 2022’de 22 yaşındaydı Mahsa Amini’nin gözaltında ölümü Sonra İran’da ortaya çıkan protestoların sloganı oldu.

İranlıları “güçlerini birleştirmeye” davet etti “Şu anda ülkemizin ve ülkemizin özgürlüğü”.

“Kimse bize ne tür kıyafetler giydiğimizi, ne yapmamız gerektiğini ya da yapmamamız gerektiğini söylemeye cesaret etmiyor.”